මීගමු - කොළබ පාරේ දණින් වැ‍ටුනු දා

මට දිනය මතක නැති උනත් මේ 2001 අවුරුද්දේ උනු දෙයක්,,ඒක මට අමතක වෙන්නේ නැතිම දෙයක්, කතාවට යමු, ඔන්න මගේ දෙමව්පියෝ ලංකාවට ඇවිත් ආයේ ඉතාලියට එන්න ආවා. එයාලව ගෙනත් දාන්න අම්මගේ මල්ලිලා දෙන්නෙක් ඒ කියන්නේ මගේ මාමලා දෙන්නෙක් ,තව අම්මගේ අක්කගේ පුතා මගේ මල්ලි වෙනවා අපි 4 එයාපෝට් ඇවිල්ලා අම්මලාව බස්සලා ගෙදර යන්නයි හැරුනේ,පාන්දර 4 විතර ඇති එතකොට කොහොම හරි අපිට එයාපෝට් හන්දියට එන්නත් ඉස්සල්ලා ආවා බඩගින්නක් අපි යන්න ඕනා මීගමු පැත්තට උනත් එහෙට නොයා කොළබ පැත්තට ගියා කඩයක් හොයන්, සීදූව හරියෙදී කඩේකුත් හම්බුනා,, උදෙන්ම උණු උණුවෙම මාළු බනිස්,කිබුලා බනිස් කාලා ප්ලේන්ටී බීලා අපි ආපු වාහනේට ආවා, ඒක අර මැස්ඩා බොංගෝ වර්ගයේ වාහනයක්,ලොකු ටයර් දාලා ඒවා එළියට පන්නලා තිබුනේ,ඒකට අමුතුම පෙනුමක් තිබුනා ඒක හින්දා.අපි දැන් ආයේ ගෙදර යන්න පටන් ගත්තා,ඒ කියන්නේ මීගමු පැත්තට.
මට මතක විදිහට එතකොට වෙලාව 5.30 විතර ඔය වෙලාවට වාහනත් නෑ පාරේ, මාමත් එලෝනවා පුදුම වේගෙකින්, ගමන වැඩි කරලා වැඩි දුර යන්න හම්බුනේ නෑ, පස්සෙන් කැබ් එකක් හෝන් ගහනවා ,ලයිට් ගහනවා උන් ඉස්සර කරන්න හැදුවේ, අපේ මාමට ආපු චූන් එකට උන්ට ඉස්සර කරන්න දෙන්නේ නෑ, එයත් වාහනේ තව වේගේ වැඩි කරනවා ,අපිත් හුරේ දානවා, අපිටත් පුල් හැපි ඕවා දකිද්දී, අපිත් පොඩි උන් නේ, කොහොමත් කැබ් කාරයා අපිව ඉස්සර කරන්න හදනවා අපි ඉඩ දෙන්නේ නෑ, ඔහොම ආයේ එයාපෝට් හන්දියත් පහු කරලා පොඩි දුරක් ආවේ,කොහොමත් කැබ් එකක් කියන්නේ හොදට එළවන්න පුලුවන් වාහනයක්, එක පාරටම පස්සෙන් ආපු කැබ් කාරයා අපිව ඉස්සර කරා, ඉස්සර කලා මදිවට පාරේ හරහට හිටින්න නැවැත්තුවා, මාමටත් කරන්න දෙයක් නෑ තද බ්‍රේක් පාරක් ගහලා වාහනේ හිටෙවුවා. ඒ එක්කම කැබ් එකේ පිටිපස්සෙන් එකෙක් බැස්සා තඩි උස මහත පොරක් මට අද වගේ මතකයි මරුමුස් පෙනුමක් තිබුනේ සුදු කමිසයක් ඇදන් හිටියේ, බැහැපියව් ....සිගේ පුතාලා වාහනෙන් කියලා ඉනෙන් පිස්තෝලයක් ඇදලා එළියට ගත්තා, හිංදි පිචර් වල පිස්තෝල දැක්කට එදා තමා මම පලවෙනි වතාවට ලගට පිස්තෝලයක් දැක්කේ,
දැන් වාහනේ හිටිය අපි 4 දෙනා සද්ද නෑ , ඒ වෙද්දී මල්ලියා පාත් වෙලා සීට් එක යට ඌ පොඩි එකානේ,දැන් අර තඩියා අපේ වාහනේ ලග, බැහැපියව් කියලා නේද කිවුවේ පර බල්ලෝ,මගේ දවසම කෑවා උදේ පාන්දරින්ම, පිස්තෝලේ දික් කලා මාමගේ පැත්තට ඒ ගමන්ම, මට චූ යන්න වගේ ආවා පිස්තෝලේ දික් කරනකොට නම්, එතකොටම මාමලා දෙන්න බැස්සා,, මමත් බැස්සා, මලයා සීට් එක යට, ඌව අර තඩියා දැකලා නෑ.
මේකගේ අතේ පිස්‍තෝලේ සිංහල භාශාවේ තියන කුණුහරප සේරම කියලා බනිනවා , තොපි දන්නවද මම කවුද කියලා,මම තමා යකෝ කුරුණෑගල ............... කිවුවා. මට මතක නෑ නම,, පොලිසියේ ලොක්කෙක්, තඩියා වැඩට යනවා උදේ පාන්දරින්ම,පර බල්ලෝ තොපි මගේ දවසම කෑවා කාලකන්නී කියලා, දන ගහපියව් පාරේ කිවුවා, මොනා කරන්නද අරූ කිවුව සැනින්ම අපි 3නා දන ගහලා ඉවරයි,,ඒක මහා මූසල උදැසනක් උනා මගේ ඇහෙන් කදුලු පැන්නා, චූ යන්න වගේ ආවා ඒත් තද කර ගත්තා,,මේකා අපේ ඔලුවට පිස්තොලේ ලං කරනවා අමු කුණුහරපෙන් බනිනවා, වාහනේ එලවන් ආපු මාමට බයිනවා ‍තෝ දැනගන් කවුරුහරි වාහනයක් ඉස්සර කරන්න ඉඩ ඉල්ලන්නේ මොකක් හරි හදිසියකට ඒක හින්දා ඉඩ දීපිය, යකෝ අපි දන්නවද මූ පොලිස් ලොක්කෙක් කියලා,,මූ අපිව දනගස්සෝලා බැන බැන එතන ඉන්නවා,පාරේ මැද්දේ වාහන දෙක,,අනික් වාහන අයින් කරන් ගියා, එතකොටත් පාරේ ටිකක් වාහන අඩුයි,යන වාහන වල උන් ඔලුවල් එලියට දාලා බලනවා නිකන් තොරන් බලනවා වගේ, මගේ ඔලුව කැරකෙනවා මුලු ලෝකෙම ඔලුවට කඩන් වැටිලා වගේ,,ඒ මදිවට දනිස රිදෙනවා දැන් පැයකට විතර ලගයි මේ සිද්දියට,අපි දනිස් රිදෙනකොට පොඩ්ඩක් සැහැල්ලු වෙන්න පාරේ ඉදගන්නවා වගේ වෙනවා දනිස් දෙකෙන්,,එතකොටම අරූ කැ ගහනවා ඔහොමද බල්ලනේ දන ගහන්න කිවුවේ කියලා,,ඇත්තටම මට නම් ඇඩුනා, ඉන්නම බැරි කමට,
ඔන්න දැන් ඉර පායගෙන එනවා, පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ පාරේ මිනිස්සු වැඩි වෙනවා, එතකොටම ආපු ත්‍රීවීල් කාරයෙක් එතන හිටෝලා ඔලුව එලියට දාලා මල්ලිලා මොකද්ද කේස් එක කියලා ඇහුවා, තඩියා අපූරුවට කැබ් එකේ ඉදන් ඉන්නවා අපිව දන ගස්සලා,,එතකොටම ආයේ බැහැපු තඩියා ‍තෝ මොකද බල්ලෝ කියලා ඇහුවා පිස්තෝලෙත් එලියට අරගෙන, ත්‍රිවීල් කාරයා ඉගිල්ලුනා. ඔන්න ක‍ටුනායක වෙළද කලාපෙට වැඩට යන ගෑල්ලමයි එලියට බැහැලා එතනින් යනවා පෝලිමට,,ඔච්චර වෙලා දනින් හිටියට ඒ තමා පහු කරපු අමාරුම වෙලාව,,,සේරම බල බල යනවා සමහර අය බලල දුක්මුසු මුහුනෙන් යනවා,,සමහර අයට හිනා යනවා,,,කරන්න දෙයක්ම නැති තැන අපි 3 බිම බලා ගත්තා,,වෙන විසදුමක් තිබුනේ නෑ,කොහොම හරි 7 ලං උනා තඩියා අයේ ආවා ලගට නැගටපියවු කිවුවා,,පස්සේ දිග දෙශනාවක් දුන්නා පාරේ යන විදිහ ගැන කියලා, ආයේ තොපි අහු වෙන්න එපා බල්ලෝ කියලා පොර කැබ් එකට නැගලා ඉගිල්ලුනා, දනිස් දෙක නෑ වගේ ඒ වෙනකොටත් අපි 3 වාහනේ ලගට එද්දී මලයා ඔලුව උස්සල්ලා හිනා උන,,මූ සේරම බලන් ඉදලා තියෙන්නේ,,අපි 3 එක පාරටම බකස් ගාලා හිනා ගියා අරූගේ හිනාවට,නැව ගිලුනත් බෑන් චූන් වර්ගයේ හින්දා අපිට ඒ සිද්දියත් ආතල් දෙයක් උනා,,අපිත් වාහනේට නැගලා ගෙදර යන්න පිටත් උනා.
වාහනේදී අපි පොරොන්දු උනා එකින් එකාට කාටවත්ම කියන්නේ නෑ කියල, ඒත් ගෙදර ගිහින් පැයක් යන්න හම්බුනේ නෑ , අපි 4 කාව හරි දකිද්දී හිනා යනවා,,,කොහොම හරි වැඩි වෙලා ගියේ නෑ මලයා කේස් එක එලියට දාලා,,,අයියෝ අතන වින්ද අපහසේට වඩා අපහසයක් ගෙදරදී වින්දා,,හිනා කාලා මැරුනා,,ඕක මතක් කර කර අදටත් හිනා යනවා, මලයා ඕක පත්තරේ දැම්මා වගේ එලිකලා වටේටම,, ඕකා තමා ඕක මතක් කලේ වැඩිපුර,,අවාසනාවකට ඌ අද අපි අතර නෑ මේ කතාව මතක් කරලා හිනා වෙන්න,,අහිංසකයා අපිව දාලා සදහටම යන්න ගිහින් අවුරුදු 2ක් ලං වීගෙන එනවා,,මේ කතාව මතක් උනෙත් අද උදේ කොල්ලගේ පොටෝ එක දැකලා.කොහොම හරි මේ කතාව මතක් කර කර අදටත් හිනා යනවා,,ඇත්තටම එදා ඒ තඩියා පොලිස් ලොක්කෙක්ම තමා පොර අපිට යන්න ඉස්සල්ලා පොලිස් අයි.ඩි එකක් පෙන්නුවා ලගට නෙමේ ඒත් , කොහොම හරි අපිට ලොකු පාඩමක් කියා දුන්නා අපිත් පාර අපේ වගේ නේ ගියේ .එදායින් පස්සේ පාරේ පිස්සු නැටුවේ නෑ තාමත්.